Leander Knust

Manzara, Portal, Kağıt Ağırlığı serisi,

2019, Reçine kapsülleme, polistiren, bakır mercanlar

11.5 x 11.5 x 11.5 cm

Manzara, Portal, Kağıt Ağırlığı ismini taşıyan heykeller, Knust’un düzenli olarak dünyanın farklı yerlerindeki kıyı şeritleri boyunca topladığı kırılgan polistiren kalıntısı bileşimlerini arşivlemeyi amaçladığı bir sürecin sonucunda ortaya çıkmıştır. Her biri reçinenin içine yerleştirilmiş bu bileşimler, binlerce yıl değişmeden kalabilecek kadar dayanıklıdır. Knust’un Gate 27’de kaldığı süre boyunca bu polistiren parçalarını toplamak için Prens Adaları’na yaptığı çok sayıda gezide bulduğu taş benzeri formların tümü, estetik ve kullanım açısından, tuzun ve kıyıya vuran dalgaların aşındırıcı güçleri tarafından yok edilen bir üretim geçmişini içerir. Bunlar o kadar kırılgandır ki, denizde kalacakları bir yıl daha onları tamamen mikroplastiğe indirgeyecektir. Yine de sanatçı onları bulduğu anda, tıpkı bir Dr. Seuss kitabındaki taşlar gibi ya da paralel bir gerçeklikten gelmişlercesine, ilginç bir güzelliğe sahiptirler… Bu özellik, kıyıdan koparılıp gezegenin yıkımına katkıda bulunabilecekleri konumlarından çıkarıldıklarında ve bir araya getirildiklerinde daha da belirginleşir.

Knust bu parçaları toplayarak gezegenimizdeki endüstriyel tüketimciliğin yıkımı ve ekolojik felaketle yüzleşiyor: Polistiren, çevreye duyarlı herhangi bir yapı için geri dönüşümü imkansız, çok kırılgan bir malzeme ve polistiren üretimi, insanlık bu düşüşün gerçekleriyle hesaplaşırken, sonlandırılacak ilk mühendislik harikalarından biri olacak. Birçok ABD eyaleti bu malzemeyi bir süre önce yasakladı, AB ve Kanada ise yasaklamak için uğraşıyor; diğer ülkeler de onları takip edecek. İnsanlık, önceki saflığının tanıklığına uyanmaya devam ederken, çevreye zarar veren materyalleri gözden çıkarmak zorunda kalacak. Bu esnada, bugün var olan polistiren görünmez parçacıklara o kadar hızla ayrılıyor ki, dünyada ağzı olan her yaşam formu onu çoktan tüketip bünyesine almış durumda. Bu bağlamda Manzara, Portal, Kağıt Ağırlığı’nınher edisyonu, bugünün dünyasının bir kalıntısı ve kaçınılmaz bir biçimde kırılganlık, kötü yönetim ve inatçı güzellik çağına ait bir anlayışın resmi olarak karşımıza çıkıyor. Yeryüzünde geriye kalan polistiren ise aşınacak, ekosisteme zarar verecek ve toza dönüşecek.